| |
Aleksander Skriabin
singulair.serwis |
Aleksandr Nikołajewicz Skriabin (ur. 25 grudnia 1871 stycznia 1872 w Moskwie, zm. 27 kwietnia 1915 tamże) - rosyjski kompozytor i pianista, niezwykla i wazna dla rozwoju muzyki XX wieku figura. Choc poczatkowo pozostawal pod wyraznym wplywem jezyka tonalnego Fryderyka Chopina, z czasem rozwinal swoj wlasny system, zdecydowanie wyrozniajacy sie stosowanymi dysonansami i niemal atonalnoscia, niespotykanymi harmoniami i faktura. Szczegolnie wyraznie i latwo mozna ten rozwoj kompozytora zaobserwowac na przykladzie dziesieciu sonat fortepianowych jego autorstwa, z ktorych kazda po kolei radykalnie ewoluuje od pozno-romantycznych dziel w stylu Chopina i Liszta, do nowatorskich kompozycji pelnych wyszukanych harmonii. Na szczegolna uwage zasluguja rowniez dziela symfoniczne Skriabina, ktore choc nieliczne, naleza do najwazniejszych w jego dorobku, a takze wywarly duzy wplyw na takich kompozytorow jak chociazby Siergiej Prokofiew czy Igor Strawinski.
W zwiazku z ciaglym rozwojem Rosjanina, jego muzyczny dorobek dzieli sie zwykle na trzy etapy.
Jak wyzej wspomnialem, etap pierwszy, to okres nawiazan do konwencjonalnej tradycji romantycznej, choc juz wtedy latwo wylapac pobrzekiwania specyficznego jezyka Scriabina. Etap drugi, w ktorym to Aleksy wynalazl slawetny akord mistyczny, mimo dalszego czerpania z tradycji szopenowskich, charakteryzuje sie juz odejsciem w strone co raz wiekszych innowacji, natomiast etap trzeci mieni sie radykalnym stosowaniem skal chromatycznych i wplywem synestezji na muzyke (choc sam Scriabin ta zdolnoscia nie dysponowal)...aż w klarnet, flet i skrzypce, w ukłony margrabin
czerwoną, rozwichrzoną wpada nutą Skriabin...
drze ciszę dysonansem, wali w okiennice...
Wazne dziela
Sonaty fortepianowe:
Sonata No I in F minor, Op. 6
Sonata No II in G sharp minor, Op. 19
Sonata No III in F sharp minor, Op. 23
Sonata No IV in F sharp major, Op. 30
Sonata No V, Op. 53
Sonata No VI, Op. 62
Sonata No VII 'White Mass', Op. 64
Sonata No VIII, Op. 66
Sonata No IX 'Black Mass', Op. 68
Sonata No X, Op. 70
Inne na fortepian:
12 Etiud, Op. 8
24 Preludia, Op. 11
Fantazja B moll, Op. 28
8 Etiud, Op. 42
3 Etiudy, Op 65
Vers la flamme, Op. 72
Utwory na orkiestre:
Piano Concerto in F-sharp minor, Op. 20
Reverie, Op. 24
Symfonia No. 1 in E major, Op. 26
Symfonia No. 2 in C minor, Op. 29
Symfonia No. 3 in C minor, The Divine Poem, Op. 43
Symfonia IV: The Poem of Ecstasy, Op. 54
Symfonia V: Prometeusz: Poemat Ognia, Op. 60
Wszelkie pogrubienia wedle mojego osobistego uznania.
Sluchajmy Chrabąszcza.
Wąsy miał najlepsze
Słyszałem "Poem of Ecstasy" i zrobił na mnie dobre wrażenie. Zamierzam zapoznać się dogłębniej z jego twórczością.
Tego typexa szczególnie lubię, a zwłaszcza sonaty oraz poemat ekstazy, który był pierwszym jego dziełem poznanym przeze mnie i rozłożył mnie na łopatki od pierwszego odsłuchu. Scriabin ma bardzo specyficzny styl, właściwie nie do pomylenia z kimś innym. Słuchając jego muzy fortepianowej czuć rozpierdalającą na kawałki potęgę niczym pochodzącą od bogów grzmiących, którzy władają rękami pianisty.
Spośród listy Ivoire'a nie słuchałem Etiud, Preludiów i Reverie, poza tym przydałoby mi się też powtórzyć późne sonaty i wczesne symfonie.
Etiudy trzeba znac! W ogole teraz sie polapalem, ze zapomnialem o pozniejszych seriach wybitnych etiud i pogrubieniach. Juz dokonalem edycji. Gafa nie z tej ziemi. 
Pierwszą Piani Sonatę wczoraj poznałem i zachwytu doznałem (hehe). nie, serio, bardzo ciekawie to brzmi, a dalej pewnie będzie jeszcze lepiej.
Heraklesie, polecasz jakieś wykonania etiud i preludiów?
Horowitz i Richter . Jeno tu jest maly problem bo nie nagrywali oni calych serii jak czlowieki, tylko po kilka kawalkow na wyrywki. Komplit etiud chyba nie nagral nikt o powaznym nazwisku. Ja complete etiudy mam jakiegos Alexandra Paleya.
Przesłuchałem dziś po raz pierwszy jego sonaty fortepianowe, wykonane przez Marka Andrzeja Hamelina i bardzo mi się spodobały. Zwłaszcza te niebieski są wspaniałe, niby dalej romantyczne, ale bardzo śmiałe, szczerze awangardowe i z pewnością dla jemu współczesnych szokujące.
Z wielką przyjemnością posłucham tych sonat kolejny raz i jeszcze kolejny.
Tak w ogole to proponuje jego portret wstawic na banner. Przeciez te wasy az sie o to prosza.
Sonata IX - w to mi graj. Motzne.
|
|
